ηλεκτροτονικός

-ή, -ό

φυσιολ. χαρακτηρισμός βιοηλεκτρικών φαινομένων που δεν διαδίδονται, αλλά μπορούν να παρατηρηθούν στην επιφάνεια νευρικών και μυϊκών κυττάρων.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. electronic < electro- (πρβλ. ηλεκτρο-*) + tonic (πρβλ. τονικός)].